در ادامه سلسله نشست‌ها؛ در نشست چهارم، فصل اول کتاب فلسفه امروزین علوم اجتماعی از بریان فی، ترجمه خشایار دیهمی مورد بحث قرار گرفت. در این نشست که با حضور دکتر سید محمد تقی حسینی رییس دانشکده حقوق و علوم سیاسی برگزار شد. به این موضوع پرداخته شد که؛ آیا باید همان کس (یا از همان کسان) باشی تا آن کس را بشناسی؟ در این نشست دکتر حسینی با اشاره به اهمیت این کتاب در ایجاد فهم جدید نسبت به مناسبات سیاسی و اجتماعی گفتند ؛بار ها شنیده ایم که تا پدر نشوی تا مادر نشوی نمی فهید پدر بودن و یا مادر بودن یعنی چی! آیا برای اینکه بدانیم هیتلر در آلمان و در اروپا چه کرد باید واقعا هیتلر شویم؟ که درجواب این سوال "من محوری" اولین چیزی است که با آن روبرو می شویم. در این بحث گفته می شود که تنها کسی که شخص می توان بشناسد خود او است. زیرا همه تجربه ها متفاوتی دارند و دیدگاه هایی متفاوتی حتی در مورد بسیاری از مسائل مشترک دارند. برای مثال وقتی کسی از رنگ سرخ سخن می گوید، دیگری هم از سرخ نمی توان به یقین رسید که واقعا سرخی که این دو از آن صحبت می کنند یک سرخ باشد و از سوی دیگر واژه هایی نیز برای بیان این مهم وجود ندارد. در ادامه گفت شد گاهی مطرح می شود که تجربه مشترک می تواند دیگران را در فهم یا شناخت یاری برساند؛ اما این دیدگاه هم رد می شود؛ تصور کنید، تجربه مشترک گذشتن از یک خیابان(سرک) تاریک برای یک خانم بدون همراه، خانمی که هیچ سلاحی ندارد و لاغر اندام و ضعیف است و برای یک فرد مشت زن قوی هیکل قهرمان چندین دور مسابقه مشت زنی؟ آیا تجربه مشترک آنها، فهم مشترک ایجاد می کند؟ در ادامه حتی گفته شد که افراد در بسیاری از زمان از شناخت خود نیز عاجز هستند؛ شخص در موردهای زیادی تغییر می کند، فردی که در دوران ابتدایی مکتب قرار داشته است دیگر فردی نیست که در دانشگاه حضور پیدا کرده است. به عبارتی ساده تر لحظه الف دیگر در لحظه ب وجود ندارد و فرد نیز همان میزان فرق کرده است. دختر خانمی که صبح های زود با هزار مصیبت از خواب بیدار میشد؛ اما حالا در میانه شب با گریه بسیار کم فرزند خود بیدار شده و به راحتی از خواب خود می گذرد. جواب این پرسش که باید از همان کس یا همان کسان باشی تا آنها را بشناسی در واقع خیر است و جواب این است که برای شناخت باید از واژه هایی استفاده کرد که توان انتقال پیام را داشته باشد.
